εφορεία

και εφορία, η (ΑΜ ἐφορεία και ἐφορία) επίβλεψη, εποπτεία, επόπτευση, επιστασία

νεοελλ.

1. αρχή ή υπηρεσία που ασκεί εποπτεία, επίβλεψη σε κάτι («εφορεία αρχαιοτήτων» «σχολική εφορεία»),

2. κρατική υπηρεσία που έχει έργο τη βεβαίωση τών φόρων και τον έλεγχο τής εισπράξεώς τους («η Α΄ Οικονομική Εφορία»)

3. συνεκδ. το κατάστημα όπου εδρεύει η υπηρεσία τής βεβαιώσεως και εισπράξεως τών φόρων τού Δημοσίου

4. συνεκδ. οι έφοροι, η συναρχία τών εφόρων

5. φρ. «Εφορία Υλικού Πολέμου»

α) υπηρεσία τού στρατού στο παρελθόν που μεριμνούσε για τη φύλαξη και επισκευή τού πολεμικού υλικού

β) το κατάστημα στο οποίο έδρευε η υπηρεσία αυτή

μσν.

1. εκκλ. επισκοπή, επισκοπική περιφέρεια, έδρα επισκόπου

2. επικράτεια, κράτος

αρχ.

1. η αρχή, το αξίωμα τού εφόρου στη Σπάρτη

2. εξουσία.

[ΕΤΥΜΟΛ. Η συνήθης, επικρατούσα γραφή τής λ. στην Αρχαία είναι εφορεία με -ει-, που δείχνει πως η λ. συνδεόταν παραγωγικά προς το εφορεύω μάλλον παρά προς το έφορος, οπότε θα εδικαιολογείτο γραφή με -ι- (εφορία)

πρβλ. μαντεία (< μαντεύω - μάντις), αλλά χειρομαντία (χειρόμαντις), λατρεία (< λατρεύω), αλλά ειδωλολατρία (< ειδωλολάτρης) κ.τ.ό.].